سرمایه گذاری رکوردشکن وال استریت در فیلم های مستقل کن - مجله فان پی سی

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران به نقل از هالیوود ریپورتر، شرکت های سرمایه گذاری خصوصی وال استریتی دارند پول خود را وارد صنعت سرگرمی مستقل می کنند و شرکت های این عرصه را می خرند در حدی که تا به حال در صنعت سینمای مستقل دیده نشده است.

اخیراً قرارداد های زیادی منعقد شده که نمایانگر روندی بزرگ تر از سرمایه گذاری در صنعت محتوای تازه است. از جمله آن ها می توان از قرارداد 900 میلیون دلاری برای خرید شرکت هلو سان شاین متعلق به ریس ویترسپون از طریق غول سرمایه گذاری خصوصی بلک استون گروپ، راه اندازی شرکت رسانه ای کوین هارت با 100 میلیون دلار با حمایت گروه آبری پارتنرز، قرارداد چهار میلیارد دلاری خرید بانیجی سازنده سریال پیکی بلایندرز و خرید سهام شرکت اسپرینگ هیل متعلق به لبران جیمز از طریق شرکت سرمایه گذاری رِدبرد نام برد.

حالا تعدادی از بزرگ ترین پروژه های موجود در جشنواره فیلم کن هم از سوی گروه های سرمایه گذاری خصوصی حمایت می شوند. تیم های شرکت های سرمایه گذاری ویلج رودشو، یوروپاکورپ و لیک شور همگی در کن چادر دارند.

اما سرمایه خصوصی حتی قرار است به کن نزدیک تر شود. آریس نابلاک که قرار است از سال 2023 رئیس فستیوال فیلم کن شود و نخستین رئیس زن آن هم خواهد بود، رئیس شرکتی به نام I2PO است که با سرمایه گذاری خصوصی حمایت می شود. این شرکت سال گذشته با هدف خرید شرکت های سرگرمی در سراسر اروپا راه اندازی شد.

سرمایه گذاران خصوصی روی این مسئله حساب باز کرده اند که رشد انفجاری خدمات استریمینگ منجر به افزایش مشابه تقاضا در عرصه محتوا خواهد شد. آن ها باور دارند شرکت هایی که مالک محتوا و فیلم ها و سریال های اوریجینالی باشند که استریمر ها به آن نیاز دارند، بیشترین سود را خواهند برد.

بسیاری از آن ها این سود را در اروپا می بینند، چون طبق قوانین اروپایی 30 درصد از تمام محتوایی که در سرویس های استریمینگ پخش می شود باید محصول اروپا باشند. این مسئله باعث افزایش تقاضا برای محتوای سینمایی و تلویزیونی اوریجینال اروپایی شده که استریمر ها نمی توانند خودشان آن را تولید کنند.

به جای اینکه افراد با یک استریمر قرارداد ببندند، مثلا آنطور که شرکت امبلین پارتنرز استیون اسپیلبرگ با نتفلیکس قرارداد بست، خیلی ها حالا دارند به سرمایه گذاری خصوصی روی می آورند تا بتوانند استقلال خود را حفظ کنند و محصولات شان را به خریداری بفروشند که بیشترین پول را می دهد.

با این حال، فیلم های مستقل حتی با وجود تمام پول نقد تازهی که دریافت کرده اند، هنوز در زمینه توزیع به استریمر های جهانی وابسته هستند. وقتی خودشان مالک شبکه توزیع نباشند، آن ها نمی توانند به مقیاس مورد نیاز برای پخش محتوای شان از طریق دیگری فکر کنند.