رفتارهای غلط والدین در تربیت کودک - مجله فان پی سی

به گزارش خبرنگاران به نقل از ساعد نیوز ،شاید قبول این موضوع که گاه اشتباهات تربیتی والدین موجب بروز رفتارهای نامناسب در بچه ها می گردد، شما را به این فکر وا بدارد که به دنبال بهترین روش فرزندپروری باشید. در نظر دریافت سن تربیت کودک و تغییراتی که ضروری است در هر دوره ای در برخوردتان با او بدهید، بسیار حائز اهمیت است. اگر کودکتان از شما سرپیچی می نماید یا رفتارهای ناهنجار از خود نشان می دهد؛ بهتر است بیاندیشید که چه اصولی را در تربیت کودک خود به کار بسته اید. بچه ها به توجه و جهت گیری منظم احتیاج دارند. بسیاری از والدین در تربیت فرزندان خود ناخواسته دچار اشتباهاتی می شوند و آسیب های رفتاری و اخلاقی به فرزندان خود وارد می نمایند. با آگاهی از این اشتباهات می توانید تا جد زیادی از آن ها جلوگیری کنید. در ادامه مهم ترین و رایج ترین اشتباهات تربیتی والدین را توضیح داده ایم.

سخت گیری یا آسان گیری بیش از حد به بچه ها

بعضی از والدین بسیار سخت گیر و بعضی دیگر بسیار آسان گیر هستند. این موضوع می تواند دلایل بسیاری داشته باشد، شاید بعضی از شما بخواهید به شیوه ای متفاوت با روش تربیت خودتان، با فرزندان رفتار کنید. مثلا اگر پدر و مادرتان سخت گیر بوده باشند، شما به خودتان متعهد می شوید که هرگز مانند پدر و مادرتان رفتار نکنید. در نتیجه نسبت به فرزندان تان بسیار آسان گیر می شوید.

گاهی هم ممکن است نسبت به فرزندان خود بسیار سخت گیر باشید که باز هم روش صحیحی نیست و نمی تواند همزمان برای شما و کودکتان مناسب باشد. در واقع روش صحیح این است که گاهی سخت گیر و گاهی آسان گیر نسبت به فرزندان خود باشید. شاید شما در زمان کودکی از بسیاری امکانات محروم بوده اید و به همین دلیل در پاسخ به این کمبود، تصمیم می گیرید برای فرزند خود، تمامی امکانات را تهیه نموده و بیش از حد به این موضوع حساس خواهید شد.

البته واقعا جای خجالت دارد که بگوییم حتی رفتارهای خوب شما نیز می تواند منجر به بروز مسائلی گردد؛ اما این حقیقت دارد و تجربیات ما نشان داده است که بیش تر مسائل پدر و مادرها از نیت های خوب آن ها ناشی می گردد. البته موارد متعددی وجود دارد که می تواند سخت گیری و یا آسان گیری بیش از حد والدین را به تصویر بکشد. با فکر کردن به این موضوع شما می توانید نوع رفتار خود را به درستی بفهمید.

نشناختن فرزندان

یکی از 5 اشتباه رفتاری رایج پدر و مادرها این است که گاهی اوقات پدر و مادرها تصور می نمایند فرزندان خود را می شناسند؛ در حالی که آن ها اصلا فرزندان خود را نمی شناسند. بعضی از پدر و مادرها حتی تصور می نمایند که بچه ها را بهتر از خودشان می شناسند. در واقع این موضوع در ارتباطات، یکی از مرزهای خطرناک ارتباطی و احساسی است. چگونه کسی می تواند فردی را بهتر از خودش بشناسد؟

در واقع شما نمی توانید با طرح ریزی آرزوها و تصورات خود بر روی کودک تان، او را بشناسید؛ بلکه با گوش دادن دائمی به آن ها می توانید فرزندان خود را بشناسید. بسیاری از والدین تصورات اشتباهی دارند که ممکن است آن ها را به اشتباه بیندازد. به طور مثال اگر دخترتان از لحاظ ظاهری شبیه شما است، نباید تصور کنید که از لحاظ شخصیتی نیز شبیه شما خواهد بود.

نگرانی بیش از حد در خصوص بچه ها

نگرانی بیش از حد در خصوص بچه ها آن ها را از آسیب دیدن حفظ خواهد نمود این موضوع نیز صحت ندارد و نگرانی هیچ نتیجه خوبی در بر نخواهد داشت. در واقع نگرانی از آن جهت مفید است که می تواند به شما یاری کند تا بهترین روش را برای آموزش مهارت های زندگی به فرزندان خود فراگیرید.

امیدواریم که این مهارت ها احساس امنیت و انعطاف پذیری شما را افزایش دهد. نگرانی شما در خصوص فرزندان تان بدین معنا است که هرگز آن ها را به حال خود رها نمی کنید. در واقع این نگرانی به بچه ها می آموزد که همواره احتیاط نمایند و شرایط خود را دوباره در نظر بگیرند، تا از مسائل مادی و عاطفی در امان بمانند.

داشتن انتظار بیش از حد و یا کم تر از حد طبیعی

والدین تمایل دارند به بچه ها خود برچسب بزنند و این عظیمترین اشتباه رفتاری رایج پدر و مادرها است. به همین دلیل ممکن است شما اولین کودک خود را با برچسب بچه باهوش، فرزند بعدی را با برچسب جذاب و کوچک ترین کودک خود را با نام بچه ای اجتماعی، نام گذاری کنید. این کار واقعا منصفانه نیست؛ زیرا برچسب زدن بچه ها به معنای مقایسه کردن آن ها و فرستادن پیغامی با این مضمون است که در تنها در یک زمینه خوب هستند.

پیغامی صحیح است که به بچه ها بفهماند آن ها همگی در زمینه های مختلف خوب هستند و تنها درجات آن ها با یک دیگر متفاوت است.کدام یک از شما بچه ها تان را با نام های خجالتی و یا تنبل نام گذاری می کنید؟ ممکن است شما بهترین نقش را نداشته باشید.

غفلت از خود و توجه بیش از حد به بچه ها

ممکن است بعضی از والدین بچه ها را در مرکز توجه قرار دهند و به همین دلیل از خودشان غافل شوند. فکر می کنید با این کار چه پیغامی را به کودک خود می فرستید؟ با این کار پیغام شما این است که جهان برای عظیمسالان هیچ جذابیتی ندارد؛ زیرا آن ها از خودشان مراقبت ننموده و در عوض خود را برای بچه ها شان قربانی می نمایند.

با این کار بچه ها هیچ گاه دوست ندارند عظیم شوند؛ زیرا می بینند که عظیم تر های آن ها هیچ مراقبتی از خودشان نمی نمایند.