مثل تختی محبوب شدم، نه مشهور! - مجله فان پی سی

امیررضا فرامرزی بازیگر 14 ساله نقش های ماندگار کودکی تختی است و در سریال بچه مهندس و سریال صبح آخرین روز در نقش کودکی شهید شهریاری، خوش درخشید با این درباره فعالیت هایش به تبادل نظر می نشینیم که در پی می آید:

داستان از کجا آغاز شد؟ چرا بازیگری را انتخاب کردید؟

از زمان کودکی علاقه شدیدی به بازیگری و هنر داشتم و زمانی که بازیگرها را داخل تلویزیون می دیدم؛ متوجه می شدم که چقدر در جامعه محبوب و مشهور هستند و از آنجا علاقه من به این حرفه بیشتر شد. من برعکس بقیه دوستانم بازیگری را بیشتر از فوتبال دوست داشتم و آغاز این کار هم در سال 93 و شش سالگی ام جرقه خورد که در شهرستان کوهرنگ از من تست بازیگری گرفته شد و از بین هفتصد نفر شرکت نماینده مستعد در تست انتخاب شدم و بازی در فیلم اسکی باز به کارگردانی فریدون نجفی در سال 93 اولین فیلم من شد.

فیلم اسکی باز به کجاها رسید؟

من با فیلم اسکی باز توانستم پروانه زرین برترین بازیگر کودک را از جشنواره بین المللی فیلم های بچه ها و نوجوانان اصفهان دریافت کنم و اولین فیلم من جزو محبوب ترین فیلم های جشنواره شد.

بعد از فیلم اسکی باز در جامعه مشهور شدید؟

مشهور نشدم بلکه محبوب شدم و فکر کنم با دیالوگ های خوب اسکی باز بین مردم بیشتر محبوب شدم نه مشهور! حس خیلی خوبی بود که توی خیابان ها من را می شناختند و خیلی خوب است که به من احترام می گذارند و همه می دانند که من یک هنر دارم و می توانم باعث پیشرفت کشورم شوم.

تابه حال از معروفیت تان سوءاستفاده کردید؟

در مدرسه و متأسفانه خیلی جاهای دیگر مثل بانک رخ داده که به من گفتند چرا خودت را معرفی نمی کنی و نمی روی جلو که کارت زودتر انجام گردد و همواره من گفتم که این کار را دوست ندارم به علت اینکه من با مردم عادی فرقی ندارم. من برای شادی دل مردم جلوی دوربین قرار می گیرم و برای دل آن ها بازی می کنم علت بر این نمی گردد که چون بازیگر هستم زودتر از همه کارهایم را انجام بدهم. من هم یک فرد عادی هستم و در مدرسه هیچ وقت این کار را نکردم ولی معلم ها همواره شرایط من را درک کردند و بسیار یاری می نمایند.

به نظر شما چه تفاوتی بین معروفیت تختی و یک اینفلوئنسر معروف فضای مجازی است؟

به نظر من در تاریخ هیچ وقت دیگر مثل آقای غلامرضا تختی پیدا نمی گردد. ایشان کسی بودند که مشهور نبودند بلکه محبوب بودند و باکارهایی که در بین مردم انجام دادند، دل آن ها را به دست آوردند. باعث افتخارم بود که من نقش استاد غلامرضا تختی را در فیلم سینمایی تختی بازی کردم. من از ایشان نکات اخلاقی مثل عظیممردی و فداکاری و خیلی چیزهای دیگر آموختم و به نظرم تفاوت بین این فیلم ها و فضای مجازی خیلی زیاد است زیرا اغلب افراد در صفحات فضای مجازی برای کسب بعضی فعالیت ها را انجام می دهند اما فیلم ها برای شادی دل مردم و آموزش نکات پندآموز ساخته می شوند.

انتهای معروفیت و بازیگری را چگونه می بینید؟

به نظر من کلمه معروفیت و محبوبیت مثل یک دوراهی است که معروفیت سمت چپ و محبوبیت در سمت راست آن قرار گرفته است و بیشتر افراد کوشش می نمایند که به سمت چپ بروند و مشهور شوند و فقط تعداد کمی تمایل به محبوبیت دارند، ولی درکل به نظر من انتهای محبوبیت، موفقیت و سعادت است و انتهای معروفیت به جای خوبی نمی رسد.

شهید هسته ای چه معنایی برای یک نوجوان دارد؟

شهید هسته ای برای من معنی قهرمان را می دهد. قهرمانی که برای سربلندی کشور و مردمش از جان ارزشمند خودش هم می گذرد و برای بی احتیاج کردن کشور در برابر دشمنان تمام کوششش را می نماید.

به نظر شما چه نکته مشترکی بین شهید شهریاری و تختی وجود دارد؟

شهید شهریاری یک افتخار ملی در حوزه انرژی هسته ای است و این پیغام را به همه جوانان ایرانی داد که یک جوان با علمی که دارد می تواند قهرمان کشور باشد و دنیا پهلوان تختی، قهرمان دنیا شد و الگو همه مردم شد؛ نکته مشترک بین این دو قهرمان همان موضوع الگو شدن است که هر دو الگوی نیکویی برای جوانان امروز شدند.

هنگام بازی در نقش شهید شهریاری چه حسی داشتید؟

نقش شهید شهریاری یک نقش فوق العاده برای من بود و نسبت به کارهای دیگرم خیلی تفاوت داشت. هنگام بازی، کامل در نقش فرورفته بودم. برای درست درآوردن این شخصیت زمان طولانی تمرین کردم و خیلی این نقش را دوست داشتم زیرا نقش یک قهرمان وصف نشدنی بود.

10 سال آینده کجایید و مشغول چه کاری هستید؟

هیچ کس از فردا باخبر نیست و من در زندگی ام کوشش می کنم به جایگاهی دست پیدا کنم که برای جامعه ام مفید باشم چه بازیگری و چه جای دیگر. از کودک به پزشکی علاقه داشتم و تا مدت ها این علاقه ادامه داشت اما حالا بازیگری را انتخاب کردم و می خواهم آن را ادامه دهم.

برای چه چیزی در زندگی تان وقت می گذارید؟

من تمام کوششم را می کنم تا برای خانواده ام وقت زیادی بگذارم ولی متأسفانه با شرایط کاری ای که دارم مجبورم دور از خانواده باشم. برای پروژه ها باید به شهرستان بروم و شهرم، کوهرنگ و خانواده را ترک کنم.

خانواده در این جهت یاری نموده اند؟

بله، خیلی یاریم کردند و از زحمات بی دریغ پدر و مادرم و برادر عظیم ترم آرش فرامرزی و خواهرانم که در درس ها خیلی یاری کردند، کمال تشکر را دارم. گفتنی است پدر من یک کارمند شریف و ساده هستند و من بدون استفاده از پول و پارتی وارد این عرصه شدم.

گفت وگو از: مینو آقایی نژاد، خبرنگار دانش آموز پانا