آس وپاس از علی ابوترابی - مجله فان پی سی

حالا چطور باید به این آدم بفهمانم که دلم نمی خواهد صدایش را بشنوم؟ به نظر آدمی نمی آید که از ایما و اشاره چیزی سرش گردد؛ البته اینکه مرا با علامت معروف هیچهایک سوارم نموده و فکر می نماید چون قرار نیست پولی بگیرد، می تواند به اصطلاح مُخم را بخورد، بی تاثیر نیست.

تا این جا باید این چند مساله برای شما شفاف شده باشد: الان دارم سفر می کنم، آدمی نیستم که زیاد اهل معاشرت باشم، جیب هایم خیلی با رنگ پول آشنا نیستند، و با هیچهایک سفر می کنم. می دانم، ترکیب غریبی است؛ شانس می آورم که راننده ها از دور نمی توانند این چیزها را تشخیص بدهند، وگرنه تا سر خیابان خانه مان هم نمی توانم هیچهایک کنم.

بگذریم؛ حالا منِ بی پولِ معاشرت نکن، نشستم جلوی سمند و نمی توانم به راننده بفهمانم که دلم نمی خواهد صدایش را بشنوم. جلوی همان سمند نقره ای، دارم به آسمان نگاه می کنم، به اینکه ابرها در گوشه های مختلفش جورواجور هستند و آسمان زمستان انگار سفت و سخت است و مثل آسمان تابستان نیست، این آقا دارد از اینکه دامادش را گذاشته پشت دخل مغازه خودش که بیکار نماند می گوید، و از اینکه دامادش دارد دست کجی می نماید. اصلا حتی مطمئن نبودم که این حرف ها را دقیقا برای من می گوید یا دارد به بهانه حضور من، یک مرور صوتی از زندگی اش را برای خودش پخش می نماید.

فکر می کنم یک ساعت همین طور گذشته باشد که من به فواصل زمانی مرتب یک درست است یا بله می اندازم وسط که راننده حس نکند یک تکه آجر همراهش شده. همین طور که داشتم آسمان را تفتیش می کردم، راننده با صدا و دست و نگاه و هر ارگانی که می توانست استفاده کند داشت با حرارت در خصوص چیزی می گفت که گفتم بله دیگه، هممون باید قبول کنیم این چیزا رو. یک هو طوری سوار ترمز شد که گفتم دیگر الان باید منتظر صدای به هم خوردن ماشین ها باشم؛ اما نه خبری از ماشین های دیگر بود و نه تصادفی؛ فقط قیافه راننده جوری توی هم رفته بود که انگار مرور صوتی زندگی اش کار را به جاهای باریک کشانده و الان باید کمی هم دست به یقه گردد با خودش؛ تا ماشین ایستاد، گیر داد که گم شو پایین.

البته که دارم سانسور می کنم؛ بهتر است همین کار را بکنم! از کجا باید می دانستم که باید به همه حرف های آدم ها گوش داد؟ ظاهرا آن موقعی که من داشتم برای خودم ابرنگری می کردم و راننده را بسته بودم به توپِ تایید و تصدیق، لابه لای حرف هایش چیزی توی این مایه ها گفته که نه تنها داماد اولش دارد ازش می سارق، الان یک آدم بی دست وپا و بی حدوحدود اخلاقی آمده خواستگاری دختر دومش و وقتی جواب رد شنیده، داد و بیداد نموده که تو بی غیرتی که نمی خواهی دخترت بالای سرش شوهر باشد. دقیقا این جا گفته ام که باید قبول کنیم این چیزارو.

پی نوشت: عکس اول تزئینی است.